MARIO PUDDU ARRESPONDET A BULUGGIU

 

 

 

MARIO PUDDU

(foto de su 2 de Sant’Andria 2009),  nàschidu e fatu mannu in Illorai, pastore fintzas a degheot’annos, s’est laureadu in pedagogia in s’Universidade de Castedhu e at fatu su professore in Santuanni Suèrgiu. Autore de su romanzu autobiograficu Alivertu e de Pro chi libera torres e sias! (poesias), ponet contivizu pro dare fortza a su sentidu natzionale de sos Sardos. E a sos Sardos totugantos at dedicadu su Ditzionariu de sa limba e de sa cultura sarda (ed. Condaghes, Cagliari, 2000).

 

de Mario Puddu

Candho unu faghet una fotografia it’est, isazeradu, malammodidu, reatzionàriu, rivolutzionàriu, estremista o ite àtera eticheta podimus nàrrere “non moderazione”? Chie la cheret abbaidare, sa fotografia, l’abbàidat. Chie no la cheret bídere che fúrriat sa cara. Ma (inoghe a dolu mannu) sa realtade bi est.
De su restu cun cussu “nois semus” (chi est prima persona plurale) si própriu si depet comintzare de calicunu comintzo dae Mario Pudhu. Mancu bi pesso chi sos àteros no siant menzus de a mie: sunt menzus. Fossis si crent menzus meda (e deo za mi conto de sa ‘zenia’ pastoriu). Ma podent pessare su chi lis paret e piaghet, si lis paret chi los apo ofesos. E no isco ite depo “moderare” (si no est a nàrrere chi so deo puru essidu “barone”!!!)
E it’est sa realtade? Chi semus séculos pranghindhe, prenendhe e ammuntonendhe “cahier de doléances” e sighindhe a pistare sa matessi abba in sos séculos pista. Chi apemus chircadu comente si tocat “il bandolo della matassa”?! Mancu pro sonnu: custu ‘bandolo’ est unu dolore de mata chi neune cheret. Ma custu a pàrrere meu si narat solu “fuga dalla responsabilità”: abberimus buca solu pro nos sarbare s’ànima, pro nàrrere chi amus fatu cosa. E goi fintzas a faedhare de sos disastros prus graves de sos Sardos est solu a fàghere sos inghiriagrastos, a pistare abba, a faedhare pro nudha, a trampistare su tempus, a ispetare chi che falemus prus a fundhu de s’isperevundhu. Est a sighire a prànghere. Professionistas atitadores! E gai sighimus a propònnere de fàghere “seminari” pro faedhare de “il territorio, l’ambiente, l’economia e la cultura”: s’importante est a zúghere apitzigada s’eticheta “soveranista”.
Sos Sardos, si semus zente, tenimus de pessare seriamente a una cosa ebbia: comente fàghere in cuncretu a fàghere su caminu de s’indipendhéntzia pro nos leare in prenu su gàrrigu chi tenimus de libbertade e de responsabbilidade. Solu si semus faghindhe custu, si amus incarreradu sas òperas de sa libberatzione natzionale, serbit a faedhare de cosa e pro cosa. Solu si ponimus custu a su primu puntu de s’agenda e de s’odg. Sinono est a imbrutare paperis (e fintzas su logu) e trampare su tempus. E de nois no bi ndh’at bisonzu: sa Sardigna sighit a cúrrere innoromala fintzas chentza nois.

Condividi su:

    1 Comment to “MARIO PUDDU ARRESPONDET A BULUGGIU”

    1. By Mario Pudhu, 12 giugno 2011 @ 15:38

      In custu cuncordo a su dughentos pro chentu. Ma lu so nendhe de candho fiat in su PSd’A! Pro cussu serbit un’aina, una ‘mesa’, unu mezu chi siat de informatzione, de formatzione, de istúdiu, de propostas e istúdiu de propostas, chi serbat a semenare cusséntzia e cumportamentu indipendhentista. Tue as a nàrrere: Nois faghimus Camineras!
      E l’aprétzio pro su pagu chi lu connosco. Ma “nois” chie? E cantos e comente? Est chistione chi su ‘logu’ de s’abboju depet èssere cantu prus abbertu, fatu paris cun totu s’indipendhentismu, èssere una cosa prus frecuente, chi si faghet connòschere, chi chircat sa zente, mescamente chi chircat sa zoventude; est chistione de revudare calesisiat idea coment’e “indiscuttibile”, ca sinono semus a sas presuntziones, e duncas cun totu su logu po sa crítiga. Depet èssere e fàghere iscola. Tocat a lu cuncordare cun totu s’indipendhentismu a manera chi chentza presuntziones de peruna zenia fetat faedhare a totus e potat aprufundhire sas síngulas chistiones. No podet èssere una rivista chi essit tres bortas a s’annu.